het was een stil jaar
ik luisterde naar mijn moeder
die verdrietig was om mijn broer die verdrietig was om mijn vader
die verdrietig was om mij we zwegen
rouwen op het ritme van de natuur is zo slecht nog niet
zegt de laatste boer die deze zelfdodingsgolf heeft overleefd
de beesten hebben me nodig liefde geef ik in de vorm
van een kilo courgettes het slijmspoor van slakken
na onweer stelt gerust
net zoals het feit dat ze niet langer dan
twaalf maanden hoeven te leven
hoeveel lichter hoeveel sneller
zou je ademhalen
en maakt het dan nog uit
welk huisje je op je draagt
ASTRID HAERENS
Uit: Astrid Haerens, Oerhert
Amsterdam/Antwerpen, Atlas Contact, 2022
