je zit bij de wond
tot er weer iets mogelijk wordt
waar je bang voor bent
de miezer is zo fijn dat de druppels niet lijken te vallen
op straat sluit je je ogen zoveel waait in je gezicht
je gaat op je knieën
op de groen uitgeslagen stenen
je laat je definiëren
door wat je in je laat komen
dit is iets wat je zwijgend moet ervaren
maar dat weiger je
je valt en je weet precies
wat je aan het doen bent
HANNAH CHRIS LOMANS
Uit: Hannah Chris Lomans, Een lichaam dragen
Amsterdam, De Bezige Bij, 2023
