VAN TIJD TOT TIJD
Toen ze, op de betonnen treden voor de ingang
van ik weet niet meer welk museum
gefotografeerd werd, besefte ze waarschijnlijk niet
hoe doorschijnend haar luchtige
katoenen jurk moest zijn, in de volle zon
en zo maakte ze deel uit van de talrijke versnipperde beelden
die zich van tijd tot tijd weer aan me opdringen
om het grotere geheel dat erachter schuil moet gaan
meestal hermetisch af te schermen –
ongedwongen, zich onbespied wanend, blijft ze
met onderbrekingen van jaren soms, fleurig en fraai gevormd
als altijd, zonder ook maar even
haar houding of mimiek aan te passen
gewoon poseren
terwijl daar beneden haar het stadsleven door de hitte
haast stilgevallen is zal ze eens
te meer in haar eigen verten verdwijnen
HANS TENTIJE (1944-2023)
Uit: Hans Tentije, Waarvandaan / Amsterdam, De Harmonie, 2022
