Perron Poëzie: Remco Campert

stilte  dat je altijd maar   dat wuivend oeverriet altijd maar  langs het lange diepe water   dat altijd maar je huid  dat altijd maar in de middag je huid  altijd maar in de zomer in de middag je huid  dat altijd maar je ogen zouden breken  dat altijd van geluk je ogen zouden breken  altijd maar in de roerloze middag  langs het lange diepe water   dat ik dacht  dat ik dacht dat je altijd maar  dat ik dacht dat geluk altijd maar  dat altijd maar het licht roerloos in de middag  dat altijd maar het middaglicht   je okeren schouder  je okeren schouder altijd in het middaglicht  dat altijd maar je kreet   hangend  altijd maar je vogelkreet   hangend  in de middag   in de zomer   in de lucht  dat altijd maar de levende lucht   dat altijd maar  altijd maar het rimpelende water   de middag   je huid  ik dacht dat alles altijd maar   ik dacht dat nooit  hier nu langs het lange diepe water   dat nooit  ik dacht dat altijd   dat nooit   dat je nooit  dat nooit vorst   dat geen ijs ooit het water  hier nu langs het lange diepe water   dacht ik nooit  dat sneeuw ooit de cipres   dacht ik nooit  dat sneeuw   nooit de cipres   dat je nooit meer  REMCO CAMPERT  uit: Remco Campert, Dichter, Amsterdam, De Bezige Bij, 1995