Snackbar

Jean Nelissen was meer dan alleen wielerjournalist, hij was zelfs ooit eigenaar van een friettent. Door tijdens een drankgelag een koopcontract te ondertekenen werd hij de trotse bezitter van een snackbar in Wijnandsrade. Onder zijn regime viel de verkoop binnen een week volledig stil.

Ook was Nelissen enkele jaren eigenaar van Kasteel Geulzicht in Geulhem, op steenworpafstand van het WK-parcours. Langs de steile flanken van de Brakkeberg, net na de eerste bocht, loopt een onverhard paadje naar rechts. Wielerliefhebbers kennen de plek, menige koers dendert hier haar beneden. Geulzicht was een uitvalsbasis voor de Duitsers in de Tweede Wereldoorlog, in de grotten eronder werd het filmmateriaal van de Rotterdamse bombardementen ontwikkeld.

Nelissen woonde er tot 1982. De precieze reden van zijn vertrek is onduidelijk. Wellicht had het te maken met drank, vrouwen en een slecht draaiende friettent.

Snotneus

In 1986 zei Jan Raas tegen journalist Bert Wagendorp dat in zijn tijd alleen Joop Zoetemelk op een ‘puur sportieve manier’ wereldkampioen is geworden. Oftewel, alle andere kampioenschappen, waaronder die van Raas zelf in 1979, waren ‘verkocht’.

Ook na het WK van 1967 in Heerlen barstte de geruchtenmachine over combines los. Zo zou Jan Janssen landgenoot Jos van der Vleuten hebben aangeraden zich te doperen. De sluwe Janssen kon zo maximaal profiteren van het knechtenwerk van ‘de Vleut’, zonder dat de Brabander een gevaar zou kunnen vormen in de einduitslag. Van der Vleuten werd vijfde, maar werd geschrapt uit de uitslag wegens een positief plasje.

De intrigant had er overigens beter aan gedaan om, toen het erop aankwam, de toen piepjonge Eddy Merckx erbij te lappen. Maar de Belg versloeg Janssen in de sprint. Janssen is daar nog altijd niet goed van: “En toen kwam die Merckx ineens onderdoor. Een snotneus van 22 jaar!”

Sisser

Michael Boogerd vliegt op die verregende zondag 11 oktober in 1998 over de Limburgse wegen. Hij doet op de Cauberg en Bemelerberg voor niemand onder. Niet voor een net van kanker genezen Texaanse maniak. Niet voor een lepe Italiaanse stylist. En zeker niet voor een Zwitserse postbode met de uitstraling van een, eh, Zwiterse postbode.

Wereldkampioen worden in eigen land lijkt voor ‘Bogie’ een haalbare droom. In de laatste ronde zit Nederland klaar voor zijn alles beslissende aanval. Maar in plaats van te demarreren kijkt hij, net voorbij de mooie witte hoeve aan de licht hellende weg naar Bemelen, bezorgd naar zijn voorwiel. Hij drukt zijn stuur naar beneden om te kijken of het echt waar is. Het is echt waar, de band loopt leeg. Lek. Het kampioenschap liep met een sisser af. De Zwitserse postbode (Camenzind) , won, de Italiaanse klasbak (Bartoli) werd derde.