Kunstenaar MAT VAN DER HEIJDEN reflecteert in zijn wekelijkse Bits over leven en werk.
Terwijl ik schilder aan mijn paneeltjes voor mijn 36-luik Winken, ben ik al weer bezig met het volgende werk. Het kan altijd anders. Soms helpt het afzonderlijke schilderijen of tekeningen te maken om even wat afstand te nemen of om gewoon iets uit te proberen. Af en toe lopen de trajecten wonderwel door elkaar, vullen elkaar aan of voegen weer iets ‘nieuws’ toe.
Regelmatig komen beelden, woorden en ideeën op onverwachte momenten. Alles is er al; het moet alleen nog gedestilleerd worden om vervolgens weer in elkaar te worden geknutseld. Ik knutsel graag.
Maar wat in mijn hoofd zit, werkt in de praktijk ook heel vaak niet. Het is zeer frustrerend om te ervaren dat wat mijn verbeelding me laat zien, totaal niet uit mijn vingers komt. De ‘net-niet-gevallen’ zijn veruit het meest deprimerend.
Het blijkt dat ik mezelf langdurig om de tuin kan leiden, tot enige afstand de vinger op de pijnlijke plek plaatst. Dan is er maar één oplossing: de container, en opnieuw beginnen.
Mat van der Heijden, Huil maar niet om je verdriet. 2020. Potlood, aquarel, papier. 32,5 x 25 cm
