1 Charlie Mackesy – De jongen, de mol, de vos en het paard (3)
2 Lale Gül – Ik ga leven (7)
3 Esther Verhoef – Labyrinth – de verhalen (-)
4 Elsa Morante – Het eiland van Arturo (-)
5 Susan Smit – De heks van Limbricht (-)
6 Benedict Wells – Hard land (-)
7 Leon Verdonschot – Verdonschot verzameld (-)
8 Mark Tuitert – Drive – train je stoïcijnse mindset (-)
9 Hedy d’Ancona – Vrolijk verval (-)
10 Ramsey Nasr – De fundamenten (5)

Drankzucht

Dat we onszelf maar drie weken vakantie per jaar toestaan, is een curieus verschijnsel. Nog vreemder is het dat we het als normaal beschouwen.

Ook de opvatting dat er, juist in die paar schamele weken, gelezen moet worden, is een misverstand. Het mág – ook de rest van het jaar trouwens.

De laatste die ik deze zomer uit mijn vierseizoenenmandje plukte, was De boekhandelaar van Florence, een enerverende geschiedenis over de verspreiding van boeken en bibliotheken vóór en na de opmars van de boekdrukkunst, in de jaren rond 1450.

Zoals we van hem gewend zijn, kruidt King zijn doorwrochte relaas met smakelijke details. Over de welness-industrie van de Romeinen lezen we dat vrouwen die stevige borsten willen houden ze moeten insmeren met een mengsel van ganzenvet en spinnenwebben. De schrijver Plinius de Oude, bij wie King het advies tegenkwam, prees ook nog een brouwsel van geitenmelk, vleermuisbrein en egelgal aan als ontharingsmiddel – voordat hij in 79 omkwam toen hij zich iets te dicht bij de uitbarsting van de Vesuvius had gewaagd.

Met leesbaar plezier beschrijft King de samenstelling van de inkt die de 15de eeuwse kopiisten gebruikten, en het prepareren van het perkament waar ze de klassieke teksten op afschreven. Voor exemplaar van de bijbel waren de huiden nodig van 200 schapen of geiten. Één kudde voor één boek. Kort daarop deed de boekdrukkunst haar intrede.

King liet zich inspireren door de door Vespasiano, de boekhandelaar uit de titel opgetekende biografieën van tijdgenoten. Dat manuscript dook halverwege de 19e eeuw op en inspireerde Jacob Burckhardt tot zijn fameuze Die Kultur der Renaissance in Italien – de rest is geschiedenis.

By the way: dat de boekenminnende paus Nicolaas V bovenmatig zou drinken werd door Vespasiano grondig weerlegd. Hij noteerde dat Gods plaatsvervanger op aarde tijdens het ontbijt niet meer dan twee kleine karaffen wijn dronk. In de vastentijd. (WS)