Het gedonder was weer eens niet van de lucht bij de oude Grieken. Wie was nou de werkelijke koning van Kreta? God Poseidon stuurde een witte stier die uitsluitsel moest geven. Het beest beklom de vrouw van koning Minos en zij baarde een minotaurus, half mens, half stier. Het onberekenbare misbaksel werd opgesloten in een labyrint en uiteindelijk door Theseus om zeep geholpen. Die het doolhof wist te verlaten dankzij de draad van Ariadne.
Those were the days. In 2010 toverde de Britse kunstenaar Stanley Donwood de kelder van Schunck om in een fantastisch labyrint, Red Maze genaamd. Compleet met geschilderde minotaurussen en de draad van Ariadne. Sindsdien vertrokken en kwamen er koningen bij Schunck. Directeur Christie Arends nodigde kunstenaar Hadassah Emmerich (Heerlen, 1974) uit om terug naar haar geboortestad te komen, om haar eigen werk te tonen in combinatie met spul uit de collectie en dat van kunstenaars die ze hoogachtte. Maar Arends werd afgezet en Emmerich koos ervoor de ruimtes uitsluitend te vullen met eigen werk. In het midden van de tentoonstellingsruimte heeft ze een half houten rondeel neergezet waarop minotaurussen dansen. Ze roepen behalve beweging ook herinneringen op aan goede Schunck-tentoonstellingen in het verleden. Er valt weer wat te genieten.
Schunck heeft altijd oog gehouden voor het werk van Hadassah Emmerich, ook toen ze verkaste naar Londen of Berlijn of grote tentoonstellingen kreeg in Den Haag en Arnhem. In 2011 kocht Schunck haar werk Highlights nog aan. Misschien wel een sleutelwerk want het toont een een wereld aan weelderige exotische vormen, planten, lianen, over en door elkaar. Emmerich is de schilderkunstige exotica, compleet met apen, banen, kolibries en frisgroene junglefauna, gelardeerd met oneliners waarop je kon kauwen als een betelnoot, voorbij. Nu daalt het donker over haar doeken en het papier. Natuurlijk, de queeste gaat nog steeds over herkomst en identeit, maar de diepte is peillozer dan ooit.
Je ziet hoe Heerlense Hadassah, Duitse vader, Indonesische moeder en nog ergens een scheut Chinees bloed, onbevreesd het labyrint van haar eigen identiteit betreedt en onderzoekt. Ze is niet eenkennig als het gaat om die lagen te tonen, ze print en drukt, schildert en tekent, schraapt en krast met een mesje in de huid van haar kunstenaarschap.
Ga maar eens voor Venus staan en inspecteer de huid van de vrouw die ze hier heeft neergelegd. Ze heeft er eindeloos op zitten zwoegen – al haar recente werk getuigt van geploeter en labeur -, alsof ze met een mesje heeft zitten peuteren om al die lagen die ons mensen vormen, los te maken.
Ze presenteert zulk werk tussen abstracte reuzenaquarellen, druipend van het verfwater – zijn het de uitvergrotingen van details in haar fijnere werk? Ze spiegelen vormen die doen denken aan landschappen en lichaamsdelen.
De vermaledijde pilaren in de expositieruimte van Schunck tergen elke kunstenaar die er exposeert, je kunt er niet om heen. Op één na heeft Hadassah Emmerich ze op de koop toegenomen. Die ene is beplakt met spiegelpanelen, in de ruimte van het halve rondeel. Ook hier minotaurussen, je vangt ze in de spiegels en je krijgt er bij de minste beweging het omringende werk bij. Geen enkel werk in deze tentoonstelling staat op zichzelf, dat wil de kunstenaar duidelijk hebben. En verder is de queeste in haar labyrint nog lang niet ten einde; van Ariadne nog geen spoor.
Hadassah Emmerich, CORPOREAL. Van 22 februari t/m 18 mei in Schunck, Bongerd 18 Heerlen.
