‘V.l.n.r: Het Amsterdammertje dat eind jaren zeventig successen bracht, een minimalistisch wandmeubel en een stoel van gebogen multiplex.’
Bij een stuk over het ter ziele gegane meubelbedrijf Pastoe toont de krant een foto met drie pronkstukken uit het repertoire. Maar wacht eens, die stoel, de Leather Lounge Chair 04, ís helemaal niet van gebogen multiplex! Het cognackleurige zitgedeelte is van tuigleer, gemaakt van runderhuid.
De stoel is ontworpen door Maarten van Severen. De cijfers 04 verwijzen naar het jaar dat hij op de markt kwam, twintig jaar geleden dus. Het was de onbedoelde kroon op zijn werk. Van Severen stierf minder dan een jaar later, hij was nog geen vijftig.
Van de dingen die ik mezelf nog toewens in dit leven, is er één van materiële aard: de Leather Lounge Chair 04. Het leren zitgedeelte is zo dun dat de gebruiker lijkt te zweven. Dat het ragfijne metalen onderstel niet is geknapt bij de eerste ingebruikneming: een raadsel.
Ik kwam de 04 rond 2010 op het spoor. Één keer heb ik erin gezeten. Ik weet nog wie erbij was, misschien meldt ze zich wel na lezing van dit stukje.
Het was niet dat ‘ie me paste als een doorgelopen schoen. Het leer was stugger dan ik vermoedde. Er was ook iets met de verhoudingen; mijn lijf steekt vermoedelijk anders in elkaar dan dat van Van Severen. Mijn onderrug zit lager dan de zijne. Of hoger, dat weet ik niet meer.
Ik zag het niet als een minpunt. Het leer, sprak ik mezelf moed in, gaat zich wel vormen naar mijn lijf. En naar mijn kwetsbare rug.
Er was een ander minpunt dat de doorslag gaf. De prijs. De stoel kostte 3000 euro. Bij de eerstkomende financiële meevaller, dacht ik, is ie van mij. Maar de meevaller bleef uit. Van de 04 zijn maar 130 exemplaren gemaakt, waarvan 15 voor designmusea. In de hoop op een occasion struin ik vintage-sites af. Er staat altijd wel ergens een 04 te kijk. Met de ellendige bijsluiter ‘sold’ bij.
De dag dat Pastoe failliet ging, deed ik een laatste poging. De eerste aanbieding die ik tegenkwam: ‘sold’. Voor 10.000 euro. Mijn laatste hebbeding in dit leven, verkocht voor 10 K.
Resteert de vraag waarom dit pronkstuk zo snel uit de productie is genomen. Waarom niet die naargeestig glimmende wandmeubels? Of die malle Amsterdammertjes?
Pastoe hoopt op een doorstart, lees ik. Als het lukt, hoop ik dat ze de 04 weer in productie nemen. Als ode aan Maarten van Severen. En aan mijn kwetsbare rug.