Wim Delvoye, 57 inmiddels, heeft de puberale kwajongen in zich altijd weten te behouden. Dat blijkt ook na het zien van zijn overzichtsexpositie Labour of Love in Het Noordbrabants Museum.
Ondeugend en speels schopt Delvoye aan tegen de heersende opvattingen over goede smaak, combineert hij elitair met volks, en kunst met ambacht.
Kunstwerken moeten zich tonen bij de eerste blik, vindt Delvoye – wat niet wil zeggen dat zijn kunst oppervlakkig is. Hij werkt graag met clichés of met het omkeren van betekenissen. Regels zijn er om te schenden.
Het werk dat in de loop der jaren internationale aandacht trok, en op zijn tijd voor een rel zorgde, is in Den Bosch ruimschoots aanwezig. Aan één wand hangen getatoeëerde varkenshuiden; in 1998 zorgde Delvoye voor ophef toen hij bij een tentoonstelling in Het Domein in Sittard varkens onder narcose liet tatoeëren.
Wim Delvoye, Dumptruck (2012).
Internationale aandacht was er ook voor zijn poepmachine Cloaca (2019), waarmee hij het verteringsproces in de darmen in een laboratoriumachtige installatie wist na te bootsen. Die reusachtige twaalf meter lange machine zelf staat niet in Den Bosch, wel zijn er de tekeningen en een keurige, nette tegelvloer met afbeeldingen van drollen. Delvoye zette Cloaca op als een onderneming, inclusief aandelen. De winst werd uitbetaald in poep.
Een ander voorbeeld van zogeheten slechte smaak is Sybille (1997), een film met veel vertraging en meeslepende muziek. Wie de enorm uitvergrote erupties goed bekijkt, ziet dat het puisten zijn die worden uitgeknepen.
Labour of Love laat behalve de conceptuele ook de ambachtelijke kant van de kunstenaar zien. Voor Delvoye is een kunstenaar iemand die iets kan wat een ander niet kan; om die reden werkt hij met de beste vakmensen en technici die hij kan vonden. Een voorbeeld zijn de ‘gotische’ werken die hij maakt. De laatmiddeleeuwse stijl die we kennen van kerken en kloosters past Delvoye toe op graafmachines, betonmolens en vrachtwagens. Met behulp van lasergestuurde apparatuur zijn de machines ragfijn uitgesneden in roestvrij staal.
Zijn betonmolen (Concrete Mixer) is zilverachtig glimmend uitgelicht, net als de Twisted Dump Truck Counterclockwise, een werk dat doet denken aan een verwrongen, omvallende kathedraal. En hoewel zijn kunst zich goed laat bevatten is het toch even goed kijken naar zeven in glas-in-loodramen afgebeelde röntgenbeelden. Hier geen heiligen, zoals in de kerk, maar mensen en dieren die seks hebben.
Wim Delvoye, Labour of Love. Van 29.10 t/m 29.1 in het Noordbrabants Museum in Den Bosch. hetnoordbrabantsmuseum.nl
