Signora Nanni
De ergste hitte zit er weer op. De eerste najaarsbuien maken het uitgedroogde land weer een beetje groen en toonbaar. De meeste Sicilianen zijn blij dat de droogte er bijna opzit. Zij hebben niks met maandenlange zomers zonder regen, met temperaturen boven de veertig graden, met de letterlijk adembenemende wind uit Afrika, die het land met een gelige laag stof bedekt. “In de winter kun je je kleden op de temperatuur: is het koud dan trek je een extra trui aan. Maar in de zomer is dat anders: al trek je al je kleren uit, de hitte blijft in je lijf zitten.”
Dat zeggen dus de meeste Sicilianen. Er zijn uitzonderingen. Signora Nanni is zo’n uitzondering. Wanneer ik begin mei voor de eerste keer naar het strand ga, ligt zij al als een bruine vlek in het zand. En nu, in oktober, is zij er nog steeds en misschien ook nog wel in november als het weer een beetje meezit.
Signora Nanni heeft een cabine gehuurd bij Corrado, een van de twee stranduitbaters van Lido di Noto, waar je tegen betaling ligbedjes, parasols en dus ook cabines kunt huren. Signora Nanni heeft elk jaar de hoekcabine, een meter of drie boven het water: een klein hokje waar niet veel meer inpast dan een luchtbed en wat zwemspullen. Zij heeft iets bijzonders van haar cabine gemaakt. Een klein, knus huisje met geraniums aan de buitenkant. Toen ik dat een paar geleden voor de eerste keer zag, dacht ik nog: hoe kunnen hier in de brandende zon geraniums groeien? Na een paar dagen zag ik haar de bloemen met water besproeien.
Ik had haar nog nooit aangesproken, maar toen wilde ik toch wel weten hoe het mogelijk was dat die geraniums niet verbrandden in de zon. “Och meneer, dat is een fabeltje. Soms geef ik ze zelfs zeewater.” Ze zag dat ik vol ongeloof naar haar stond te kijken, want ze voegde er meteen aan toe: “Het zijn geen echte geraniums. Ze zijn van plastic.”
Ik had durven zweren dat ze echt waren.
“Maar waarom geeft u ze dan water?” vroeg ik. “Omdat er altijd wel mensen langskomen zoals u die me vertellen dat ik dat niet moet doen en dan kan ik weer een praatje met iemand maken.”
Van dat praatje is vervolgens niks meer gekomen, maar ze groet nog altijd vriendelijk als ze me ziet. Signora Nanni is een buitenbeentje. Als enige Siciliaanse vrouw ligt ze te zonnen zonder het bovenstukje van haar bikini. Met grote halen wrijft ze de olie overvloedig over haar lijf, en zodra ze opstaat om te gaan zwemmen of heen en weer door het water te lopen, gaat het bovenstukje keurig aan. Dan zet ze een fleurige muts op met vreemde vogeltjes en bloemen. Ook van plastic.
