Spinvis bij Quarantalks

te verkopen, om uit de kosten te komen van jarenlang aan het verknippen en aan elkaar lassen van geluidsfragmenten en zinnen.  Toen het debuut van Spinvis verscheen, wist hij zeker: dit valt live niet te spelen, en dat ga ik dan ook niet doen. ‘Laboratoriummuziek’ noemde hij het, en die diende in het lab te blijven.  Toen hij daar op terugkwam, bedacht hij alleen maar met oude muzikanten te willen werken. “Ervaren muzikanten, die iets spelen dat ze normaal nooit zouden doen. Waardoor het niet helemaal klopt. Die frictie leek me juist mooi.” Hij ging rondbellen, en stuurde zijn album naar een cellist op leeftijd die aan de telefoon welwillend op het idee reageren. Toen de man het debuutalbum van Spinvis had gedraaid, belde hij terug met zijn recensie: “Het werk van een junk.” Zoals Luc De Vos van Gorki een volledige archiefdoos kon vullen met artikels waarin het vooral ging over het wonderlijke gegeven van die man van tegen de dertig die nog steeds bij zijn moeder thuis woonde in het dorpje Wippelgem, en die al die jaren kennelijk in stilte al die mooie liedjes had geschreven, zo werd Spinvis de mythe van Nieuwegein: de kluizenaar die op middelbare leeftijd debuteerde vanuit zijn zolderkamer.  Inmiddels verkoopt Spinvis al 20 jaar alle Vlaamse en Nederlandse concertzalen uit, en zijn nummer als Bagagedrager en Kom Terug klassiekers in de Nederlandse popmuziek. Rapper Ronnie Flex, meer dan dertig jaar jonger dan Spinvis, vernoemde zijn huidige theatertour naar een nummer van Spinvis: Ronnie Gaat Naar Huis.  In minstens één opzicht is zijn nieuwe album 7.6.9.6. een terugkeer naar zijn debuut: vanwege de quarataine kon hij zich niet met zijn muzikanten in één ruimte bevinden. Dus namen ze allemaal in hun eigen (thuis)studio hun bijdragen op. In Amsterdam, in De Lutte, in Rotterdam, in Las Vegas. En zat Spinvis twintig jaar later weer in zijn eigen laboratorium. In Nieuwegein.    Spinvis in Quarantalks: zondag om 20:30 uur, o.a. via de Facebookpagina van Zuiderlucht.