De ochtend, de middag en de avond. Misschien wel de vier jaargetijden. In elk geval een plek die je even doet vergeten waar je bent. Zegt de New Yorkse kunstenares Maya Hayuk over haar abstracte mega-schildering in het Bonnefanten die vooraf al de titel Heavy Lights had meegekregen. Van wand tot wand deinende golven van kleuren, met daaroverheen strakke diagonalen, eindigend in het zwart. Het oogt als een enorm wandtapijt, zo ziet ze het zelf ook, met in elkaar grijpende draden van kleur.
De exposities van en rondom BACA-laureaat Mary Heilmann verandert de Bonnefanten-zalen in een zee van kleuren. Het meest exuberant daarin het vier enorme wanden vullende Heavy Lights van Hayuk. Op één wand hing ze veertien al bestaande ruitvormige doeken van elk een vierkante meter, de overige drie wanden beschilderde ze in de tweede helft van september ter plekke.
Hayuk is een fan van Mary Heilmann. Nou en of. Vooral sinds ze dat kleurrijke oeuvre bij elkaar zag in het retrospectief To Be Someone in het New Museum in New York, eind 2008. “She’s fucking amazing”, zegt ze. “Haar schilderijen hebben elk hun eigen poëzie, en samen vormen ze een concert. Ze is op een spiritueel niveau met kleur bezig. Het is transcendent, gevuld met licht en lucht, op een ogenschijnlijk simpele manier.”
Of Heilmann haar ook beïnvloed heeft? “Jazeker. Vooral de werken die ze maakte tussen 1968 en 1975 hebben me verder gebracht. Ze was voor die tijd zó innovatief…” Hoe dan? “Ik werkte ook met strepen en druppels, abstracte landschappen die ik steeds gecompliceerder maakte. Maar Mary is zo’n geweldige editor, een echte minimalist. Ik heb geleerd het te laten bij strepen, druppels en kleuren.”
Vóór de BACA-uitreiking spraken ze elkaar één keer, in Maine, in de Skowhegan School of Painting and Sculpture. Heilmann kreeg er een oeuvreprijs, Hayuk volgde er een cursus. Een minuut duurde het gesprek, niet langer. Mensen hadden een schilderij van Hayuk aangezien voor een van Heilmann. “Ze zei dat ze het als een compliment beschouwde. Dat gold ook voor mij natuurlijk. Het voelde als wederzijdse waardering. That was really cool”.
Of ze tijdens haar twee weken in het Bonnefanten nog iets bijzonders heeft gezien? Ze wijst op een triptiek van Jan Dibbets en de ‘schuifschilderijen’ van Rob van Koningsbruggen – twee generatiegenoten van Heilmann. “Ik voel me zo nederig in deze omgeving… Wie ben ik dat ik mag werken in een omgeving als deze?”
Maya Hayuk – Heavy Lights. Van 2 oktober t/m 27 januari in het Bonnefanten.