We staan in een schaars verlichte ruimte, hij en ik. Zijn huid is glad, een egaal canvas zonder enige oneffenheid, en bijna zilverkleurig wit. Traag maar beheerst beweegt hij naar mij toe. Ik laat mijn blik van zijn rug naar zijn schouder glijden, en verder, over de lichte welving van zijn borstkas. Zijn poriën rijgen zich voor mijn ogen aaneen; ik kan het zweet onder zijn oksels bijna ruiken. Hoe is het mogelijk dat ik nu zo huid aan huid...
Related Posts
