Het was zo mooi bedacht. Iedereen die afgelopen voorjaar snakte naar een museum, mocht er – onder strikte voorwaarden – weer even in. Zo konden we eind april het werk van Eva Jospin alvast zien.
Nou ja, iedereen… Je moest een Museumkaart hebben. En een commerciële ticketapp installeren, waarvoor je je telefoonnummer moest afgeven. Dan hoefde je je alleen nog maar even te laten testen in een gigantische, lege teststraat. Om daar binnen te komen hoefde je dan behalve de Museumkaart en je ticket-in-de-ticketapp alleen nog de (negatieve) testuitslag voor te leggen via een corona-app waarvoor je in een sms een code had gekregen. Nee, niet de CoronaMelder-App, maar de CoronaCheck-App. En die bleek onvindbaar.
Gelukkig was de wachtster van het Noordbrabants Museum in Den Bosch niet al te streng. Ze kon niet anders. Níemand van de gegadigden had de CoronaCheckApp gevonden.
Waar kwamen we ook al weer voor? Oh ja, Paper Tales van de Franse kunstenares Eva Jospin (1975), dochter van de socialistische oud-premier die door middel van monumentale bossen, tempels, ruïnes en grotten intrigerende fantasy werelden bouwt van karton.
Karton dat er uitziet als rots of kalksteen of hout, en zo behandelt Jospin het ook. Als een beeldhouwer hakt ze haar werken uit grote blokken karton. Dat kan bijvoorbeeld een ondoordringbaar bos worden (Forêt Palantine), een folly (Capriccio) of een enorme wand met ‘materie’ (Matera). De Française laat zich inspireren door de natuur en de architectuur, van klassieke oudheid tot sciencefiction.
Vanuit Jospins atelier in hartje Parijs werden de werken in vijf vrachtwagens naar Den Bosch vervoerd. Een hels karwei, volgens conservator Hans November, die zelf meesjouwde.
Ander nadeel: de zo robuust ogende , tot aanraken uitdagende sculpturen, zijn in werkelijkheid zo fragiel dat je de kleinste details nauwelijks van dichtbij durft te bekijken.
Zoals het fantasieprikkelende Nymphées, een zwevende kartonnen rots vol arena’s, tunneltjes, nissen, galerijtjes, bruggetjes: alleen de mensjes ontbreken nog. Je zou maar voorover vallen en het hele sprookjesachtige bouwsel in één klap vermorzelen.
Tot zover ons tijdslot en Jospin. Maar zo gemakkelijk kwamen we er niet vanaf. Nu we er toch waren, opperde de suppoost, mochten we best nog wat langer blijven. ‘Waarom neemt u niet meteen onze nieuwe Van Gogh-expo mee?’
Goed idee. Maar nadat we onderweg waren blijven hangen bij de Panamarenko’s en Tuymannen uit de expo De crème de la crème van de Belgische hedendaagse kunst werd het ons even te veel. Na maanden van gedwongen drooglegging lag een overdosis op de loer. Van Gogh moest maar even wachten.
Evan Jospin, Paper Tale. Van 13/4 t/m 19/9 in het Noordbrabants Museum in Den Bosch. hetnoordbrabantsmuseum.nl. Ook als digitale tour.
Eva Jospin, Forêt Palatine 2019-2020. Hout en karton, 540 x 680 cm. foto Benoît Fougeirol
