Als het gordijn achter je dichtvalt, is er alleen nog duisternis. En stilte, benadrukt door de herhaalde klank van een gong. Zand onder je voeten. Met wankele tred ga je verder, op de tast, de armen gestrekt. 

De zintuigen in de overdrive, het brein op de achtergrond, bij momenten helemaal weg. Het is precies wat Morena Bamberger (Roermond, 1994) van je wil, dat je je overgeeft aan de sensaties die je zintuigen registreren. Ze wil, bijna letterlijk, dat je de ratio achter je laat als het zwarte gordijn achter je dichtvalt. Dat je je onderdompelt in een dimensie die buiten tijd en ruimte staat. 

Bamberger maakt bij voorkeur driedimensionaal werk waarin ze haar troeven – sculpturen, installaties, video’s, performances – in onderlinge samenhang uitspeelt. Waarbij ze, zeker voor iemand van haar leeftijd, een ongekende veelzijdigheid aan de dag legt. ‘Ik wil mensen het gevoel geven dat ze niet ergens naar kijken, maar dat ze erin stappen. Dat ze het voelen.’

Haar talent is niet onopgemerkt gebleven. Bamberger studeerde cum laude af aan de kunstacademie in Maastricht en haalde al enkele aanmoedigingsprijzen binnen. Met I Still Believe heeft ze nu haar eerste grote solo-expositie in Odapark in Venray, waar ze naar eigen zeggen alle vertrouwen kreeg van curator Joep Vossebeld. ‘Hij zei: leef je maar lekker uit.’

Terwijl je ogen wennen aan de duisternis, loop je verder over een door bladeren omgeven zandpad. Je ziet glinsteringen, belandt op een open plek met eromheen twaalf met edelstenen opgesmukte maskers. Vierentwintig ogen kijken je onderzoekend aan. In het werk Eternal Slumber (eeuwige sluimer) verwijst Bamberger naar bij Maya-tempels gevonden stukken kwarts. Volgens de mythe herinneren ze aan dertien, over de aarde verspreid geraakte schedels. In Eternal Slumber hangen er twaalf. Als die van jou, midden in de cirkel, als dertiende geldt, zal de oude wereld opgaan in een nieuwe. Aldus de Maya-mythologie.

Volgens Bamberger gebruikt de mens niet meer dan vijftien procent van zijn bewustzijn. Voor de rest vertrouwt hij op het onderbewustzijn, op dromen, sensaties, herinneringen. Met dat gegeven speelt ze in Eternal Slumber, maar ook in In the Beginning When God Created the Heavens and the Earth, waar ze je na het verlaten van de open plek met de twaalf schedels naar binnen lokt. In een hilarische, op video opgenomen performance speelt ze een alien die tijdens het bakken van een pannekoek het scheppingsverhaal uit de doeken doet. Ze heeft er een echte keuken voor ingericht, met suikerbloemen, een polonaise van dino’s, gouden eieren, ufo’s, aliens en planeten. 

Het idee voor dit inkijkje in Gods keuken kreeg Bamberger pas tijdens het opbouwen van de expositie. Net als God klaarde ze de klus in zeven dagen. 

Morena Bamberger, I Still Believe. T/m 03.03 in Odapark Venray. odapark.nl

Morena Bamberger, Eternal Slumber (detail)