Als het gordijn achter je dichtvalt, is er alleen nog duisternis. En stilte, benadrukt door de herhaalde klank van een gong. Zand onder je voeten. Met wankele tred ga je verder, op de tast, de armen gestrekt. De zintuigen in de overdrive, het brein op de achtergrond, bij momenten helemaal weg. Het is precies wat Morena Bamberger (Roermond, 1994) van je wil, dat je je overgeeft aan de sensaties die je zintuigen registreren. Ze wil, bijna letterlijk, dat je de...