De voorkeur van... Brigitte van Eck

moet ik meteen kunnen handelen. Als ik op mijn gemak wil genieten, ga ik naar een collega-theater.” Theater “Eén van de mooiste voorstellingen die ik hier heb gezien is Schoft van Kommil Foo. Ik houd erg van hun mix van humor, cabaret, muziek en maatschappelijke thema’s. Zoals in Schoft: hoe kan het toch dat de mens zo goed lijkt, maar tegelijkertijd zo schofterig kan zijn? De poëtische teksten, de gevoelige liedjes, het ingenieuze decor en de herkenbaarheid van de gespeelde scenes maakte dat ik met gemengde gevoelens de zaal verliet. Schaamte, verwondering, hoop, onmacht, ik voelde van alles die avond. Prachtig toch, als theater dat teweeg kan brengen?” “Ik hou erg van theater op locatie, dat voegt zoveel elementen toe buiten de zwarte doos van het theater. In Weert is dat vooralsnog te kostbaar, ook al hebben we een prachtig openluchttheater hier, de Lichtenberg. Ik kan helemaal overweldigd worden door de grootsheid van die plek. Het duurt nog een paar jaar en dan gaat daar zeker veel gebeuren.” Muziek “Ik ben een echte omnivoor, maar kom niet aan met hardrock of grunge. La Traviata van Verdi, dat is mijn opera aller tijden. Ik heb al heel wat verschillende versies gezien. De muziek en het verhaal ken je, maar ik ben altijd zo benieuwd naar de enscenering. Ik heb La Traviata al een keer in het decor van een tennisveld gezien! De mooiste versie zag ik op televisie met Anna Netrebko als Violetta in een decor van een bewerkte klok. Het begint al bij de prelude, hele romantische muziek, die me brengt naar al die hoogtepunten. Daarbij kan ik me helemaal laten gaan.” “Ook de Canto Ostinato van Simeon ten Holt brengt me in een soort trance. Dat is zo’n psychedelische muziek, die moet je alleen ervaren. Twee jaar geleden hadden we hier in het Fatimahuis een versie van Jeroen en Sandra van Veen op piano en beiaardier Frank Steijns, die was heel mooi. Prachtig die herhaling en de toevoegingen op weg naar de climax. Over honderd jaar luisteren we nog steeds naar de Canto Ostinato.” Schlagerzangers als Freddy Breck, Heino en Freddy Quinn geven me een gevoel van nostalgie. Als ik Laila hoor van Bruno Majcherek dan zie ik mijn vader, die overleed toen ik twaalf was, zingen en dansen. Ik word ook heel blij van vastelaovendsmuziek. Dat vieren we met de familie. We verkleden en schminken ons allemaal en zingen veel samen. Vastelaovend is de soundtrack van het familiegevoel.” Boeken “In de zomer lees ik graag biografieën en historische boeken. De biografie over danser en choreograaf Sergej Diaghilev van Sjeng Scheijen vond ik prachtig. Wat een sfeerbeeld van het begin van de vorige eeuw. Al die kunstenaars die bij elkaar over de vloer kwamen. En veel welgestelde particulieren die betaalden voor composities of voorstellingen, ware mecenassen. De afstanden binnen Europa? Geen probleem. Mannen gingen vrijelijk met mannen om, kom daar nu eens om. De tolerantie naar homoseksuelen leek toen veel groter. Ik kan me via dit boek helemaal verliezen in zo’n periode. Siegfried van Harry Mulisch, over de vermeende zoon van Adolf Hitler, kwam wel bij me binnen. Het einde greep me zo naar de keel. Ik vind niet alle boeken van Mulisch goed, maar Siegfried is zo’n mooi verhaal, zo sterk geschreven.” Mode Brigitte van Eck (Roermond, 1969) werkte voor theatergroep Het Vervolg (nu Toneelgroep Maastricht ) voordat ze directeur werd van het Munttheater in Weert. Ze woont samen met architect Cees Metz en zoon Huub van vijftien. “Goh. Wat is de vraag? Ik draag altijd jurken. Nooit een broek. Ik trek aan wat ik leuk vind, jurkjes uit de jaren veertig en vijftig. Dus hoezo met de mode meegaan? Dat ik ook gastvrouw ben, is een mooi excuus om steeds nieuwe jurken te kopen. Er hangen er een stuk of honderd in de kast. Ik heb niet één broek. Zelfs in de tuin draag ik een jurk, daar voel ik me goed in, dus waarom zou ik iets anders dragen?” Film “Pas geleden ben ik met man en zoon naar Bankier van het Verzet geweest. Mooi traag, daar hou ik van. Goed om je te realiseren dat zich dit ruim zeventig jaar geleden afspeelde in Nederland. Veel foute mensen, de maatschappij was verrot. Goed om mijn zoon dit mee te geven. Mag ik een filmscène noemen? Fred Astaire in de Ceiling Dance uit Royal Wedding, met die romantische muziek eronder. Heerlijk om op zondagmiddag op de bank films uit de jaren vijftig te kijken, zoals Casablanca.” Architectuur “Mijn man is architect en heeft me leren kijken naar moderne architectuur. Een mooi gebouw vind ik Het Havenhuis in Antwerpen van Zaha Hadid, het zoekt de grens op van architectuur en beeldende kunst. Het is zo uitgesproken, je vindt het prachtig of niks, heel intrigerend. Het mag best van mij megalomaan zijn hoor, we zijn allemaal zo bescheiden in deze wereld.”