Acteur-regisseur Bouli Lanners werd geboren in Moresnet, een snipper grond bezuiden het drielandenpunt bij Vaals. In 1919 werd Moresnet, na iets meer dan een eeuw, opgeheven als ministaatje: een 340 hectare grote, 2500 inwoners tellende weeffout in de Europese geschiedenis.
In een interview in De Standaard, eerder dit jaar, vertelt Lanners hoe hij als kind, onderweg naar school, door een bos de weg afsneed en dan over Nederlands en Duits grondgebied liep. Zijn vader was douanier, zijn moeder werkte in Aken, boodschappen deed de familie in drie landen.
Ooit begonnen als schilder heeft Lanners met Les premiers, les derniers zijn vierde speelfilm gemaakt, waarin hij, samen met zijn hond Gibus, ook de hoofdrol speelt. De personages in zijn films zijn buitenstaanders, onderweg door weidse landschappen. In deze ZL probeert onze filmmedewerker Ronald Rovers te achterhalen waar de regisseur het landschap in zijn films toch vandaan haalt. Wie wel eens in Moresnet is geweest of anderszins door Wallonië is gereden, heeft wel een vermoeden.
Bouli Lanners houdt niet van grenzen. Wij ook niet, liever gaan we er overheen. We doen het in elke uitgave van Zuiderlucht, het is het bestaansrecht van dit blad. Vandaar dat we Cyrille Offermans vroegen De vreemdeling van Albert Camus en het daarop gebaseerde Moussa – of de dood van een Arabier van Kamel Daoud te plaatsen tegen de groeiende kloof tussen de Islamitische wereld en het Westen. Regisseur John Simons bewerkte het boek van Daoud voor theater, het gaat als Die Fremden in première tijdens de Ruhrtriennale. Het is amper een uur rijden, u moet wel de grens over.
Aan deze kant van de grens, in Roermond om precies te zijn, staat ECI Cultuurfabriek, sinds de start in 2013 niet minder dan een tranendal. Onder de nieuwe directeur Joery Wilbers maakt ECI, met gedecimeerde ambities, een doorstart. Emile Hollman vroeg hem of het nu wel gaat lukken – en waarom.
Schilder Sjef Hutschemakers gaat zelden over een grens, hij blijft het liefst in zijn vertrouwde Zuid-Limburgse heuvelland. Duncan Liefferink zocht hem op en bekeek zijn werk. Het gaat over een wereld die niet meer bestaat, geschilderd in een stijl die niet meer gangbaar is. Hoe erg is dat?
Voor onze nieuwe rubriek De voorkeur van… toog Annemarie Staaks naar Brussel waar ze Lize Spit onderhield over haar succesvolle debuutroman Het smelt en de dingen die haar naast het schrijven bezig houden. Tussendoor laten we u kennisnemen met de muziek van Therapy?, de fotografie van Andreas Gursky en gingen we appelgebak proeven in museum Le Boverie in Luik.
Grenzen genoeg geslecht zo?
WIDO SMEETS
hoofdredacteur
w.smeets@zuiderlucht.eu