Editorial: Naar het oude vertrouwde ritme

uitleg die het net gepubliceerde klimaatrapport van de ICCP er onbedoeld bij leverde, maakte een week later plaats voor de ontluisterende beelden van het vliegveld van Kaboel. Dat de wereld vrijwel de hele zomer werd geteisterd door bosbranden, en Haïti in één week een aardbeving en een orkaan kreeg te verwerken, verdween bijna naar de kantlijn.     Het verbod op grote festivals zorgde ervoor dat de summer of love werd uitgesteld, en ook de aangekondigde reprise van de Roaring Twenties verdween van de radar. Gelukkig grepen tal van kleine en fijne festivals hun kans, al moesten we vaak schuilen voor de regen, en leverde het mondkapje-op-mondkapje-af in Duitsland en Vlaanderen kolderieke momenten op. ‘Gelukkig grepen tal van kleine en fijne festivals hun kans.’ De natuurkundige wetmatigheid dat de wereld, wat er ook gebeurt, blijft draaien, maakt dat ook wij snakken naar het vertrouwde ritme van voorheen, zeker in het culturele veld. Na anderhalf jaar van onzekerheid en een daardoor onregelmatig verschijnend Zuiderlucht hopen we na dit nummer de vertrouwde frequentie weer te kunnen oppakken.  Dat er genoeg reuring is om dat gevoel te rechtvaardigen, kunt u opmaken uit de omvang en de inhoud van deze ZL. Een paar krenten uit de pap wil ik u hier niet onthouden: het interview met schrijver Michael Martin Driessen, het ‘Japan-project’ van Marcel van Hoef en Dominique Vleeshouwers, de engelen-expositie van Berlinde de Bruyckere, de aan de 19de eeuwse opvoedkundige Friedrich Fröbel gewijde expositie in Wijlre (die door  bovengenoemde zondvloed na een paar weken moest worden afgebroken) en de Eindhovense primeur van de eerste met een 3D-printer gemaakte woning in Europa. Dat ook de podia snakken naar het oude, vertrouwde ritme blijkt uit de Theaterspecial die u verderop aantreft, in het ZL Podium-katern. Wellicht herkent u dat gevoel als u eenmaal aan het lezen bent.   WIDO SMEETS