Gorki, Noordkaap, De Mens: Vlaanderen heeft rockbands (gehad) met een paar opvallende overeenkomsten. Een zeer markante frontman, in de personen van de in 2014 overleden Luc De Vos, Stijn Meuris en Frank Vander Linden.

Verder: een gedegen live-reputatie, die genoemde bands oneindige hoeveelheden optredens heeft opgeleverd in de bonte, rijke mix van Vlaamse podia: de talloze zomerfestivals (elk dorp zijn eigen, met ‘voor elk wat wils’ als motto), de zalen en zaaltjes, en het jaloersmakend uitgebreide netwerk aan theaters die allemaal de CC van cultuurcentrum voor hun naam hebben staan. 

Wat ze nog meer gemeen hebben, die rockbands: roem onder meerdere generaties in Vlaanderen en hooguit een cultstatus in buurland Nederland. Nog een overeenkomst: een multi-talent als zanger. In Nederland altijd gewantrouwd, in Vlaanderen omarmd: mensen die meerdere talenten combineren. Luc De Vos was ook romancier en columnist, Stijn Meuris is ook regisseur en conferencier, Frank Vander Linden is journalist en, volgens de bio op zijn site, ‘voorheen voetballer bij Steenokkerzeel VO, rekkenvuller in de Brico en verkoper van projectoren’.

Ze hebben een gedegen live-reputatie, opgeleverd door oneindige hoeveelheden optredens in de bonte, rijke mix van Vlaamse podia.

Een laatste overeenkomst: ze maakten naam met songs met namen in de titel, vooral van vrouwen. Gorki zong over Joerie en Surfer Billy, maar toch vooral over Anja en Mia. Noordkaap had het over Jos maar vooral Satelliet Suzy, en een van de grootste hits van De Mens heet Irene. 

‘Niemand heeft ooit zo mooi / Neen tegen mij gezegd / Irene, Irene.’

Opvallend ook: zowel Irene als Mia gebruiken de ‘je zei’-vorm. 

Mia: ‘Toen ik honger had kwam ik naar je toe / Je zei eten kan je als je de afwas doet’.

Irene: ‘Met mijn valse tulpen stond ik voor je deur / Je zei liegen is lelijk maar het geeft je wel kleur.’

Frank Vander Linden van De Mens is een uitzonderlijk goede tekstschrijver, die bewijst dat een goede woordspeling niet flauw, maar juist zeer intelligent is. En die geregeld doet waar de grootsten onder de Amerikaanse songwriters ook in uitblinken: andere kunstenaars met een vermakelijke draai opvoeren in zijn nummers. 

In Jeroen Brouwers schrijft een boek zingt hij:

‘Jeroen Brouwers schrijft een boek / En hij weet hoe dat moet / Jeroen Brouwers schrijft een boek / Hij doet dat goed / Elke ochtend / Eet hij zwijgend / Een plak melancholie / En hij botert triest beschuiten / In dienst van het genie.’

En in Sheryl Crow (I need you so) klinkt het als volgt: ‘Sheryl Crow I need you so / Hoe laat is bij jou / De moed staat in mijn schoenen / En ik heb het kou’.

Wat de essentie is van zijn vak, liedjes maken en zingen, legde Vander Linden ooit eveneens uit in een nummer: ‘Veel meer is het niet / Vier akkoorden / Beelden van geluk / En verdriet / We laten ons weer zien / Dat is nodig.’

In de jubileumtour 30 jaar De Mens treedt De Mens dit voorjaar onder meer op in Maastricht, Hasselt, Heusden-Zolder en Mechelen.