Broadwayopera vol Hollywood-glamour

wervelende Broadwayopera’s op de planken, Lady in the Dark uit 1941.  Na zijn Berlijnse successen met theatergenie Bertolt Brecht, zocht Weill net als Brecht een veilig heenkomen in New York. Hun werk werd door de nazi’s als entartet bestempeld. In de Verenigde Staten wachtte een nieuwe toekomst. In de jaren dertig en veertig kon Weill al zijn creatieve energie kwijt op Broadway. Hij voelde de tijdsgeest goed aan en schiep een bijzonder amalgaam van theater, Broadway musical en opera.  Eén van zijn meest geslaagde voorbeelden is Lady in the Dark, op teksten van Broadway-legende Ira Gershwin. Dit muziekspektakel wordt dit najaar net als toen met live orkest uitgevoerd. Opera Zuid kiest voor een zo authentiek mogelijke uitvoering, vertelt sopraan Maartje Rammeloo (Geleen, 1982). Zij vertolkt de rol van Liza Elliot, hoofdredacteur van een modeblad. Een tikkeltje overwerkt klopt deze ambitieuze redactrice aan bij een psychiater. Op de divan zoekt Liza naar antwoorden. De toeschouwers nemen en passant een duik in haar onderbewuste. ‘Een belangrijk onderdeel van deze Broadwayopera zijn drie droomsequenties. Eigenlijk een drieluik van opera’s waarin we haar angsten en dromen leren kennen’, legt Rammeloo uit. Deze dromen over glamour, het huwelijk en het circus bevatten enkele prijsnummers van Kurt Weill. Geweldige liederen voor sopraan waaronder My Ship en The Saga of Jenny. ‘Ik kende deze nummers eigenlijk eerder dan Weill’s opera’, glimlacht Rammeloo. ‘Ze stonden op een cd van sopraan Dawn Upshaw. Een gouden tip van mijn zangdocent.’ Maartje Rammelo: ‘Ik krijg coaching in het Engels. Ik wil me helemaal inleven in deze rol.’ foto Maren Banus Rammeloo was helemaal verguld toen ze gevraagd werd voor de rol van Liza Elliot. ‘Een hele grote rol. Niet alleen zingen maar ook acteren. Je bent constant op het podium.’ Een kolfje naar haar hand omdat ze zowel thuis is in opera als in musical. Een pittige klus, beaamt ze. ‘Voor mij ligt de moeilijkheid niet zozeer in Weills muziek. Zijn noten kosten me minder voorbereidingstijd dan bijvoorbeeld Wagner of Puccini. Maar Liza is een dragende rol met veel tekst. Ik wil sowieso vat krijgen op het typische, wat overdreven Mid-Atlantic accent dat in de jaren dertig en veertig werd gesproken door de hogere klassen in New York. Ik krijg coaching in het Engels. Ik wil me helemaal inleven.’  Lady in the Dark krijgt ook de bijbehorende decors en aankleding, weet Rammeloo. ‘Denk aan de oude Hollywood-stijl en die grote filmsets van MGM, compleet met hoge trappen. Die sfeer willen ze terughalen. Hoogtepunten zijn er volop. Een prachtnummer voor sopraan als One Life to Live, maar ook Girl of the Moment waarbij Liza letterlijk door twintig mannen op handen wordt gedragen. Ik kan werkelijk niet wachten.’ Maartje Rammeloo genoot niet alleen een klassieke zangopleiding aan het Tilburgs conservatorium, ze bekwaamde zich ook in het zingen van musicals. ‘Toen ik als kind The Phantom of the Opera bezocht in Scheveningen was ik verkocht. Dansen, bewegen, acteren en zingen, het kon allemaal. Dat trok me enorm. Vaak zijn klassieke operarollen nogal statisch omdat je al veel vocale uitdagingen moet tackelen. Maar er mag best wat meer aandacht zijn voor bewegen in de klassieke opera.’ ‘Ik heb een laatje aan repertoire opengetrokken dat ik had weggestopt.’ Uiteindelijk is Rammeloo bekender van haar sterrollen in klassieke opera’s. ‘Ik heb genoeg aanbiedingen gehad vanuit de musicalwereld, onder meer voor Mary Poppins en Beauty and The Beast. Maar je hebt dan te maken met engagementen van een jaar. Daar kun je niets anders naast doen. En ik wil ook klassiek werk blijven zingen.’ Als hoge sopraan beheerst Rammeloo zowel de klassieke zangtechniek als de meer cross-over stijl van de musical. ‘Vaak wordt er neergekeken op het zogenaamde belten, hard en hoog zingen. Maar het is maar een van de musicaltechnieken. Je zit vaak heel dicht bij je spreekstem in de musical, waarbij je de borststem en kopstem mengt.’ In de toekomst hoopt Rammeloo meer cross-over repertoire te zingen. ‘Ik heb een laatje aan repertoire opengetrokken dat ik had weggestopt. Ik denk al aan liedrecitals met meer musicalachtig repertoire. Zelf werk ik aan de bijzondere liedcyclus December Songs van de Amerikaan Maury Yeston. Een interpretatie van Schuberts Winterreise maar door de oren en ogen van een jonge, moderne vrouw, wandelend door Central Park New York. Er is zoveel moois. Van Stephen Sondheim tot Leonard Bernstein. Gelukkig ontdekken operahuizen en concertzalen dat ook. Nu is blijkbaar de tijd rijp.’  Lady in the Dark van Kurt Weill door Opera Zuid. Tournee van 12 november t/m 11 december. operazuid.nl