ZL-lezeres en cultuurliefhebster Elise Oosterbaan trekt er vaak op uit. Zij houdt van afwisseling, met een voorliefde voor architectuur en industrieel erfgoed. In haar pre-pensioenleven was zij cultureel antropoloog en werkte ze in de communicatie. Haar huidige thuisbasis is Maastricht, eerder woonde ze in Venray, Amsterdam, Nijmegen en Heerlen. In ZL Podium vertelt Elise elke maand over haar culturele ontdekkingen.

aflevering 1

Grand Hornu en Bois-du-Luc

twee Belgische mijnsites, sinds 2012 UNESCO-werelderfgoed

Aangekomen in Hornu in het Belgische Henegouwen. Hier ligt Grand Hornu, een voormalig industrieel mijnbouwcomplex dat tussen 1820 en 1830 is gebouwd. Op de binnenhof bij de entree staat een fontein van Pol Bury met 64 bewegelijke, spiegelende vierkanten. Met elk seizoen weer een prachtig beeld.

Je kunt een wandeling op het terrein maken. Niet alles in Grand Hornu is volledig gereconstrueerd…

… maar in de gerestaureerde hoofdgebouwen en een nieuwbouw bevinden zich een museum voor design (CID) en een museum voor hedendaagse kunst (MAC). Hier zag ik bijvoorbeeld deze stoel en tafel van Xavier Lust.

Rondom het kerncomplex liggen de voormalige arbeiderswoningen. Ze worden nog steeds bewoond.

Halverwege de terugweg bezoek ik nog een mijnsite, in Haudeng-Aimeries tussen Mons en Charleroi. Hier zat een van de oudste steenkoolmijnen van België. De huisjes van het mijnwerkersdorpje Bois de Luc zijn nog steeds in gebruik.

In de hoofdgebouwen van Bois-du-Luc is tegenwoordig een ecomuseum gevestigd dat over de geschiedenis van de mijnbouw informeert.

Het huidige Bois-du-Luc. foto Ecomusée Bois-du-Luc


Dit artikel is onderdeel van &PAPER en valt buiten de verantwoordelijkheid van de ZOUT hoofdredactie.